به نقل از «همشهری آنلاین»

کشف ابزارهای جالب ۵۵۰ هزار ساله در یک غار | اجداد نئاندرتال‌ها چطور آتش روشن می‌کردند؟

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۲۸۳۹۴

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، ابزارهای کشف شده در غار تونل ویلکی در مالوپولسکا بین ۴۵۰ هزار تا ۵۵۰ هزار سال قدمت دارند. این تاریخ‌گذاری ممکن است به دانشمندان این امکان را بدهد که درباره انسان‌هایی که آنها را ساخته‌اند و مهاجرت و سکونت آنها در اروپای مرکزی در طول ماقبل تاریخ اطلاعات بیشتری کسب کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به عنوان مثال، چارچوب زمانی احتمالا به این معنی است که ابزارها توسط گونه انسانی منقرض شده هوموهیدلبرگ (Homo heidelbergensis) ساخته شده‌اند که معمولا به عنوان آخرین جد مشترک نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن (ما) در نظر گرفته می‌شوند.  این بدان معناست که در زمانی که آب و هوای خشن اروپای مرکزی نیاز به تعدیل فیزیکی و فرهنگی قابل توجهی داشت، انسان‌ها در این منطقه سکونت داشتند. 

مالگورزاتا کوت، باستان‌شناس از دانشگاه ورشو در لهستان، در اکتبر ۲۰۲۲، زمانی که این تحقیق منتشر شد، گفت: «ما می‌توانیم محدودیت‌های احتمالات بقای هومو هایدلبرگ را بررسی کنیم و در  مشاهده کنیم که چگونه این انسان‌ها با این شرایط نامطلوب سازگار شدند.»

این غار در دهه ۱۹۶۰ حفاری شد و باستان‌شناسان در سال ۲۰۱۶ دوباره به این مکان بازگشتند. قدمت لایه‌های مواد متعلق به هولوکون است که قدمت آن به حدود ۱۱۷۰۰ سال پیش و پارینه‌سنگی میانه می‌رسد که تا ۴۰ هزار سال پیش امتداد دارد.

اما کلودیو برتو باستان‌شناس از دانشگاه ورشو فکر می‌کرد که این تاریخ‌گذاری با آنچه او مشاهده می‌کرد در تضاد است. او نتیجه گرفت که استخوان‌های حیواناتی که از این مکان به دست آمده تقریبا به طور قطع بیش از ۴۰ هزار سال قدمت دارند.

بنابراین، در سال ۲۰۱۸، کوت و تیمش به غار بازگشتند. آنها یکی از ترانشه‌ها (فرورفتگی‌های مصنوعی یا طبیعی در سطح زمین) را دوباره باز و بررسی کردند. آن‌ها لایه‌های مختلف مواد انباشته شده در طول سال‌ها را به دقت بررسی و مواد استخوانی بیشتری را برای تجزیه و تحلیل جمع آوری کردند.

آنها دریافتند که لایه‌های بالایی حاوی استخوان‌های حیواناتی است که در اواخر پلیستوسن و هولوسن زندگی می‌کردند. اما لایه پایین قدیمی‌تر بود. این لایه شامل استخوان‌های چندین گونه بود که نیم میلیون سال پیش می‌زیستند: جگوار اروپایی (Panthera gombaszoegensis) گرگ مسباخ (Mosbach) جد گرگ‌های خاکستری مدرن و خرس دنینگری (Ursus deningeri).

لایه‌ای که استخوان‌ها را به‌دست می‌آورد نیز حاوی شواهدی از کوبیدن سنگ چخماق بود، از جمله پوسته‌های سنگ چخماق و همین‌طور «پره‌هایی» که می‌توان از آن‌ها ابزارهای دیگر را شکل داد. چند ابزار تمام شده مانند چاقو نیز وجود داشت.

کوت توضیح داد: «از آنجایی که این اقلام از همان لایه استخوان‌ها هستند، سن‌شان بسیار نزدیک به هم است. این فرض با حفاری‌هایی که در سال ۲۰۱۸ در غار انجام دادیم، تایید شد. این حفاری‌ها آرایش لایه‌هایی را که نیم قرن پیش توسط محققان توصیف شده بود، تایید کردند. ما همچنین ضایعات تولیدی و استخوان‌های حیوانات بیشتری را کشف کردیم.»

بیشتر بخوانید:

تصاویر | کتاب عجیب مصریان باستان برای راهنمایی مردگان! | ۱۶ متر طلسم برای زندگی پس از مرگ

او اضافه کرد که قبلا تنها دو مکان شناخته شده در لهستان با ابزارهای مربوط به همان دوره وجود داشت، اما آثار باستانی غار «Tunel Wielki» متفاوت است. چندین سایت باستان‌شناسی در این منطقه شواهدی از سکونت انسان‌های باستانی را نشان می‌دهند، اما همه آنها در فضای باز قرار دارند. 

او گفت: ما از اینکه نیم میلیون سال پیش مردم این منطقه در غارها اقامت داشتند شگفت‌زده شدیم، زیرا این مکان‌ها بهترین جا برای اقامت به حساب نمی‌آمدند. رطوبت و دمای پایین قاعدتا آن‌ها را از ماندن منصرف می‌کرد. از سوی دیگر، غار یک پناهگاه طبیعی است؛ فضای بسته‌ای است که احساس امنیت می‌دهد. ما آثاری پیدا کردیم که احتمالا نشان می‌دهد افرادی که آنجا مانده‌اند از آتش استفاده کرده‌اند و احتمالا همین امکان باعث شده در این غارها اقامت کنند.»

همچنین تکنیک مورد استفاده برای کوبیدن سنگ چخماق یافت شده در غار مورد توجه محققان قرار گرفت. این تکنیک ساده‌ترین روشی است که توسط انسان‌های باستان استفاده می‌شد. این تیم امیدوار است که برای جستجوی استخوان‌های هومو هایدلبرگ‌ها به غار بازگردد.

این تحقیق در «Scientific Reports» منتشر شد. نسخه‌ای از این مقاله برای اولین بار در اکتبر ۲۰۲۲ انتشار یافت. 

کد خبر 745357 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها تاریخ - باستان‌ شناسی انسان لهستان غار

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: تاریخ باستان شناسی انسان لهستان غار استخوان ها هزار سال انسان ها سال پیش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۲۸۳۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اسراری که گورهای تاریخی افشا کردند

باستان‌شناسان با کاوش در نقاط مختلف جهان گورهایی باشکوه و در برخی موارد حیرت‌آوری را کشف کرده‌اند، ‌ که اطلاعات جالبی را از زندگی گذشتگان افشا می‌کند.

به گزارش ایسنا، گورهای انسان‌ها از تلخ‌ترین و البته مهم‌ترین بقایای به‌جامانده از دنیای باستان‌ اند و مردم به روش‌های مختلفی در آن دفن می‌شدند، از خاکسپاری در داخل اهرام عظیم گرفته تا انداختن جسد در باتلاق، روش دفن و خاکسپاری مردم در دوره‌ها و نقاط مختلف جهان گوناگون بوده است.

در برخی موارد، مردم می‌ترسیدند مرده‌ها زنده شوند و آسیب بزنند، در نتیجه گاهی اجساد را قطع عضو می‌کردند و یا آنها را می‌بستند.

در ادامه، منتخبی از این گورها را که «لایو ساینس» شناسانده و بخش نخست آن چندی پیش منتشر شد، معرفی می‌شود:

«پسوسنس یکم»

«پسوسنس یکم» فرعونی بود که در طول سلسله بیست‌ویکم مصر، یعنی در حدود ۳۱۰۰ سال پیش حکومت می‌کرد. در سال ۱۹۴۰ میلادی بود که مقبره او در شهر باستانی «تانیس» ‌کشف شد. او را با نقابی از جنس طلا به خاک سپرده بودند. درونی‌ترین تابوت در تابوت‌دان او از نقره ساخته شده بود، از این‌رو برخی از نویسندگان امروزی، «سوسنس یکم» ‌را «فرعون نقره‌ای» نامیده‌اند. اشیاء مخصوص خاکسپاری نفیسی از جمله گردنبند و دستبند ساخته‌شده از فلزات گرانبها و جواهرات نیز در این مقبره کشف شد. با وجود تمام این آثار چمشگیر، کشف این مقبره در مقایسه با کشف مقبره «توت عنخ آمون» مورد توجه مردم قرار نگرفت که البته بخشی از آن به دلیل کشف مقبره «پسوسنس یکم» در دوران جنگ جهانی دوم بود.

«مقبره آمفیپولیس»

مقبره آمفیپولیس که قدمت آن به قرن چهارم پیش از میلاد بازمی‌گردد، ‌ در «مقدونیه» ‌واقع در یونان ساخته شده است و در طراحی آن جزئیات زیادی به کار رفته است. ابوالهول‌هایی در این مقبره قرار دارند که از دروازه‌ها حفاظت می‌کنند، همچنین مجسمه‌های زن و موزائیک‌های تصویرگر داستان‌های اساطیر یونانی نیز در آن قرار دارد. با اینکه بقایای دست‌کم پنج انسان در این مقبره کشف شده است، هویت این افراد یا اینکه مقبره برای چه کسی ساخته شده است، مشخص نیست. قدمت این مقبره به دوران «اسکندر مقدونی» ‌باز می‌گردد و این احتمال وجود دارد که برای یکی از اعضاء خانواده و یا یکی از دوستان او ساخته شده باشد.

«اوتسی مرد یخی»

بقایای یخ‌زده و سالم مردی که «اوتسی» نام گرفته است، به بیش از ۵۳۰۰ سال قبل تعلق دارد و توسط محققان در مرز ایتالیا و اتریش در سال ۱۹۹۱ میلادی پیدا شد. تحقیقات نشان داد که این مرد ۱.۶ متر قد داشته و در زمان مرگ حدودا ۴۵ ساله بوده است. او پس از اصابت یک تیر جان خود را از دست داده است. همچنین اثری از یک زخم عمیق در دست راست او وجود دارد که احتمالا حین جلوگیری از اصابت تیر ایجاد شده است.

«مقبره‌های سلطنتی اور» ‌

مقبره‌های سلطنتی «اور» که به حوالی ۴۵۰۰ سال قبل تعلق دارند، از حدود ۱۶ مقبره تشکیل شده‌اند که به افراد سطلنتی یا اشراف‌زادگان جامعه تعلق داشتند. این افراد به همراه اشیاء‌ نفیسی از جمله سربند، ‌گردنبند و گوشواره دفن شده بودند. از جمله اشیاء قابل‌توجهی که در این مکان کشف شده است به یک چنگ می‌توان اشاره کرد که به شکل سر یک گاو نر طراحی شده بود. در نزدیکی این مقبره‌های سلطنتی همچنین افرادی به همراه اشیاء خاکسپاری به مراتب ساده‌تر دفن شده بودند.

در این زمینه بخوانید:‌

داستان کشف مقبره‌های طلایی

«قبرهای چاتال‌هویوک»

قدمت محطوطه «چاتال‌هویوک» در ترکیه به بیش از ۹هزار سال بازمی‌گردد و این محوطه یکی از قدیمی‌ترین سکونتگاه‌های کره زمین شناخته می‌شود. در این سکونتگاه هیچ خیابانی وجود ندارد و ساختمان‌ها به اندازه‌ای به یکدیگر نزدیک بودند که مردم با استفاده از نردبان‌های روی سقف، وارد آن‌ها می‌شدند. باستان‌شناسان همچنین به این نتیجه رسیدند که مردم در زیر ساختمان‌ها دفن می‌شدند و در برخی از موارد تا ۳۰ نفر در زیر یک ساختمان دفن می‌شد. در سال ۲۰۱۱ میلادی نتایج یک تحقیق نشان داد افرادی که زیر ساختمان‌ها دفن می‌شدند، اغلب از لحاظ بیولوژیکی با یکدیگر رابطه نداشتند که نشان می‌دهد خویشاوندی عامل مهمی در انتخاب محل دفن نبوده است.

«تابوت‌دان‌ پایان دنیا» ‌

در سال ۲۰۱۸ گروهی از باستان‌شناسان یک تابوت‌دان سیاه و گرانیتی در ابعاد ۲.۷ در ۱.۵ در ۱.۸ متر را در اسکندریه واقع در یونان کشف کردند. کشف این تابوت بسیار مورد توجه قرار گرفت و برخی در فضای مجازی این موضوع را مطرح کردند که باز کردن تابوت می‌تواند نفرینی را رها کند که ممکن به پایان رسیدن دنیا منجر شود. زمانی که باستان‌شناسان در این تابوت باز کردند، دریافتند که آب فاضلاب به درون آن راه یافته است. کاوشگران همچنین بقایای سه انسان به همراه حکاکی‌هایی روی ورقه‌های طلا پیدا کردند. قدمت تابوت‌دان به حوالی بعد از فتح این مکان توسط «اسکندر مقدونی» ‌ در سال ۳۳۲ پیش از میلاد بازمی‌گردد، اما مشخص نیست که این تابوت‌دان برای چه کسی ساخته شده است.

«مقبره سن پیتر»

مقبره «سن پیتر» در زیر محراب کلیسای سنت پیتر در واتیکان واقع شده است، یعنی نزدیک به منطقه‌ای که اعتقاد بر این است که او در قرن اول پس از میلاد به صلیب کشیده شده است. چندین قبر با بقایای انسان در داخل مقبره قرار دارد، همچنین مجموعه‌ای از استخوان‌ها در این مکان وجود دارد که برخی معتقدند به «سن پیتر» تعلق دارد.

«مقبره سئوس سوم» ‌

«سئوس سوم» ‌(Seuthes III)، پادشاه «ادروسی»، ‌ قلمرویی واقع در «تراکیه» (سرزمینی در جنوب شرق اروپا) بود که در طول قرن چهارم پیش از میلاد حکومت می‌کرد. این پادشاه زمانی که در گذشت، در مکانی که اکنون مرکز بلغارستان محسوب می‌شود، دفن شد. در مقبره او اشیاء خاکسپاری مختلفی از جمله یک تاج طلا، جام طلا، سلاح، سپر و یک کلاه‌خود برنز و یک سردیس برنزی که احتمالا تصویرگر خود شاه است، وجود داشت. مقبره او زیر تپه‌ای به ارتفاع ۲۰ متر و قطر ۹۰ متر قرار دارد.

«مقبره هادریان» ‌

مقبره هادریان که در رم واقع شده است، مقبره‌ای است که برای «هادریان»، ‌امپراتور روم ساخته شده است و در آن خاکستر این امپراتور، همسر و تعدادی از جانشینانش نگهداری می‌شود. این ساختمانِ استوانه‌ای ۵۰ متر ارتفاع دارد و بعدها به قلعه‌ای تبدیل شد که در مقطعی توسط پاپ مورد استفاده قرار گرفت. این مکان اکنون یک موزه را در خود جای داده است.

«تئودوریک بزرگ»

مقبره تئودوریک برای «تئودوریک بزرگ» (حکومت در حدود ۴۷۱ تا ۵۲۶ پس از میلاد) ساخته شد که پادشاه «استروگوت‌ها» بود. این مقبره یک سازه مدور واقع در «راونا» در ایتالیا است. این سازه دو طبقه ۱۵ متر ارتفاع و ۱۱ متر قطر دارد و از دست‌کم ۲۳۰ تن سنگ ساخته شده و سقف آن به صورت گنبدی طراحی شده است. پس از اینکه امپراتوری بیزانس در سال ۵۴۰ «استروگوت‌ها» را شکست داد، آنها بقایای تئودوریک را برداشتند و مقبره را به کلیسا تبدیل کردند.

«هرم جوزر» ‌

«جوزر»، یکی از فرعون‌های مصر بود که حدود ۴۷۰۰سال قبل حکومت کرد. او یک هرم پلکانی را در «سقاره» ساخت. این هرم نخستین هرمی بود که در مصر ساخته شد و ارتفاع آن به ۶۰ متر می‌رسید و در مجموع از ۶ طبقه پلکانی تشکیل شده بود. تونل‌هایی که زیر این هرم ساخته شده است یک هزارتو به طول ۵.۵ کیلومتر را تشکیل می‌دهد و داخل آن‌ها یک اتاقک خاکسپاری قرار دارد که «جوزر» در آن دفن شده است. با اینکه اثری از مومیایی او وجود ندارد، اما ۳۲ تکه از تابوت‌دان گرانیتی فرعون در این اتاقک پیدا شد.

در این زمینه بخوانید:

نخستین هرمی که ساخته شد

«مقبره سلطنتی مایا» ‌

در ژانویه سال ۲۰۲۴ باستان‌شناسانی از دانشگاه تولین از کشف مقبره ۱۷۰۰ساله یک پادشاه «مایا» در محوطه‌ای واقع در «چوچکیتام» (Chochkitam) در «گواتمالا» خبر دادند. در این مقبره یک نقاب یشم، صدف نرمتنان و طراحی‌ها و کنده‌کاری‌هایی روی استخوان ران انسان پیدا شد. یکی از این کنده‌کاری‌ها فردی شبیه به یک پادشاه را به تصویر می‌کشد که یک نقاب یشم شبیه به آنچه را که در مقبره پیدا شده است، دست دارد. نوشته‌های کشف‌شده نیز به پدر و پدربزرگ پادشاه اشاره دارند و آنها را به حکمرانان شهرهای «تیکال» و «تئوتیئواکان» مرتبط می‌کنند.

در این زمینه بخوانید:

کشف شگفت‌انگیز درباره پادشاه فراموش‌شده

انتهای پیام